آیا تا به حال تفسیر سوره زلزلت و روز قیامت را شنیده اید .

                     به نام خداوند بخشنده و مهربان

زمانی که زمین باشدیدترین لرزه ها لرزانده شود . و زمین بارهای سنگین خود را بیرون ریزد . و انسان گوید چه خبر شده . و زمین در آن روز خبرهایش را بازگو میکند . چون خداوند به  او چنین وحی کرده . و در آن روز انسان ها پراکنده برگرمیگردند تا  اعمالشان به آنها نشان داده شود . و هر کس به اندازه ذره ای عمل نیک انجام داده پاداش آن را میبیند . و هر کس به اندازه ذره ای کار بد انجام داده کیفر آن را میبیند . 

سلام به روح پاکتان 

دیشب در تفسیر سوره زلزال یا زلزله معانی و مفاهیمی مکشوف شد به این حقیر که بیان کردنش در اینجا خالی از لطف نیست . البته اینها کلمات جاری شده از تسلیم است . 

در آیه اول خداوند وعده زمین لرزه را در روز واقعه داده . و آیه دوم بیرون ریختن بارهای سنگین زمین . 

خوب ؟ چرا زمین لرزه ؟ چرا بلاهای دیگر نه مثل سیل ، ساعقه ، آتش و . . . 

تاحالا در این مورد فکر کردین ؟ 

شما وقتی میخوای یکی رو از خواب بیدار کنی چیکار میکنی ؟ آره تکونش میدی . 

وقتی کسی متوجه شما نمیشه چی ؟ تکونش میدی 

وقتی کسی رو تویه قبر میزارن و تلقین میکنن و تفهیمش میکنن و زمانی که گوینده میگه افهم کسی که تویه قبره شونه های میت رو میگیره و تکون میده . 

پس متوجه میشیم که تکون دادن حواس انسان رو جمع میکنه . 

وقتی در علوم حکمت زمین لرزه رو بررسی میکنیم میبینیم تنها بلایی هست که انسانها رو جمع میکنه . چطور ؟

در سیل همه به دنبال نجات خودشون متفرق میشن و فرار میکنن و آتشسوزی هم همچنین از آتش به اطراف فرار میکنن . 

ولی در زمین لرزه همه از خانه ها خارج شده و به همدیگر پناه می آورند و در جایی امن جمع میشوند پس نتیجه میگیریم بلای زلزله نه تنها بیدار میکنه بلکه جمع هم میکنه . 

پس حکمت زمین لرزه را تا حدودی متوجه شدیم . 

و اما در آیه سوم که انسان سوال میکنه چه خبر شده نشان دهنده همین بیداری انسان از غفلت رو نشون میده انگار تویه خواب بوده و یک دفعه بیدار میشه . 

و آیه چهارم بازگو کردن اسرار و اخبار زمین را بیان میکند که از اول خلقت آنها را حفظ کرده که در چنین روزی به امر خداوند که در آیه پنجم به آن اشاره شده را بازگو کند . 

خوب حالا چرا زمین مخزن اسرار و اخبار میشود و چرا زمین انسان را به امانت حفظ میکند تا در آن روز تحویل خداوند دهد چرا خاک این بارهای سنگین را متحمل میشود و وحیی که خداوند به او در مورد روز قیامت کرده نشان دهنده چیست ؟ 

خوب شما زمانی که در آفرینش انسان تحری و جستجو میکنید متوجه میشوید که خداوند انسان را از پست ترین مخلوق یعنی خاک خلق کرد )اشاره قرآن به گل سال خورده شده یا خاک ( و اشرف مخلوقات و خلیفه الله را از خاک خلق کرد و تنها مخلوقی که تحمل این خلقت را داشت خاک بود . جالب اینجاست در ادیانی جسد را آتش میزنند ولی متوجه این نیستند که نتیجه آن سوختن دوباره همان خاک است که میگویند خاکستر شدن .

و چون از خاک خلق شد مسکنش را هم آنجا قرار داد و روزیش را نیز از آن داد و اعمالش را روی آن طرح کرد و قوانین اللهی را در خور انسان و خاک و شرایط زمین مقرر کرد و در نهایت اسرار خلقت و اشرف مخلوقات و بار سنگین خلقت در زمین دفن شد تا روزی که بیرون بریزد این بار سنگین و اسرارش را . 

در آیه ششم جمع شدن انسان به یک نقطه در حالی که پراکنده بود را بیان میکند و نشان دادن اعمال انسان را به او بازگو میکند . نشان دادن چیست ؟ 

آیا بیان کردن اخبار و اسرار از طرف زمین و شهادت او به اعمال انسان همان نشان دادن است ؟ 

مغز انسان مثل یک حافظه ذخیره کننده هست و یاد آوری گذشته از قابلیتهای این حافظه و مغز هست . 

شهادت زمین و یاد آوری مغز انسان از حافظه ذخیره و قبول کردن بدون شکایت با استدلال قوی و مستند قابل اراءه ، همان نشان دادن است . 

و اما آیه هفت و هشت که بیانگر حسابرس بودن دقیق خداوند می باشد که ذره و مثقال را تراز قضاوت بیان کرده . اینجا متاسفانه مفسرین ذره و مثقال را در یک معنا و یک سطح بیان کرده اند . 

در زمان نزول قرآن نسبت به شرایط آن زمان قیاس وزنی مثقال و ذره بوده . مقدار مثقال مشخص بود ولی ذره شامل کوچکترین میشود مقیاس ذره شاید آن زمان دانه گندم یا حشره بسیار ریز بوده ولی حالا سلول و اتم و هسته و . . . و شاید در آینده چیزهای دیگر قیاس ذره باشد . 

بعد دنیوی و فیزیکی این قیاس به یک طرف اما حتی مفسرین ذره و مثقال را تفکیک نکرده اند تا مشخص شود ذره برای چه کسانی هست و مثقال برای چه کسانی . 

حال نگاهی به تکفیک انسانها در نظر خداوند میکنیم . 

خداوند انسانها را به گروه های مختلف تقسیم کرده البته بر حسب اعمالشان . 

مثل صالحین ، توابین ، مخلصین ، منافقین ، مجاهدین و کافرین و . . . 

ولی یک گروه را به اختصاص بیان میکند و آنها عده ای هستند که با خدا عهد میبندند و مقاومت میکنند و یاری میکنند و فقط اورا میپرستند  و از او یاری میجویند و دست با او میدهند . اینها دوستان خداوند هستند . 

در سوره فاتحه آیه هفت اشاره خداوند به گرفتاران غضب و گمراهان بیانگر چیست ؟ 

آیا منظور کافران است ؟ اگر این چنین بود که خداوند مستقیما اشاره میکرد . اصلا بحث کافران جدا از این آیه است و تکلیفشان مشخص . 

آنهایی که در دین گمراه شدن و راه جدا کردند و دانایی خود را بالاتر از خدا دانستند و به دین اللهی راهکار اضافه میکنند و بدعت گذاری میکنند و تفسیر به رای میکنند . 

اینها همان کسانی هستند که راه و طریقت خودشان را حق و مستقیم میدانند در حالی که در گمراهی مطلق قرار دارند ولی ظاهرا نماز و روزه و نماز شب و محسنات و . . . 

آنها را موءمن نشان میدهد . 

مثقال برای کسانی که اعمالشان را با یک سطح آگاهی نسبی انجام میدهند و نتیجه اعمالشان مثل مقدار مشخص مثقال قابل تعیین است به کار میرود . 

همان گونه که خداوند میفرماید من از هر کسی به اندازه ادراکش اعمال میخواهم . 

ولی ذره برای افرادی که تحری کردند و به علومی دست یافتند و نتیجه گناه را درک کردند و سطح آگاهیشان از عموم انسانها بیشتر است و خودشان را ولی و سرپرست و چراغ هدایت اللهی میدانند و مرکزیت تعلیم علم میشوند . 

و این افراد اگر با تمام علوم و آگاهیشان تسلیم نشوند وای به احوالشان که هر کس اعتماد به خود و علم و آگاهیش دارد در روز قیامت آیا علوم و اعمالش او را نجات میدهد ؟ 

کسانی از این واقعه به راحتی گذر میکنند که تسلیم دانایی ، علم ، قدرت خداوند شده باشند و سرپرستیشان را به خدا واگذار کرده باشند و در محکمه اللهی وکیل مدافعشان خود خداوند باشد . 

خداوندا ما را هدایت فرما تا تسلیم شویم و خودمان را به تو واگذار کنیم . 

حقیر سر تا پا غفلت