به نام دوست که هرچه داریم از اوست

با سلام به همه 

امشب بعد از مدتها مینویسم و دوست دارم کاملا بی رنگ بنویسم. 

بعد از مدتها سردر گمی در مسیر بندگی و آدم شدن امشب به نتیجه جالبی رسیدم که افکار خیلی از دوستان رو مشغول خواهد کرد سه قطبی بودن جاذبه حب اللهی یک حادثه نیست بلکه یک تدبیر عالمانه خداوند است... 

چه قطبی؟ بله سوال اول اینکه چرا سه قطب؟ 

1_ اول کسانی که از ترس و خشم اللهی به دامان خداوند پناه می آورند، عجیب است از خشم خدا به خود خدا پناه می آورند، مثل فرزندی که در وقت خشم مادر امن ترین مکان را همان دامان مادر میبیند. 

اینان اهل محبتی هستند که خشم نداشته باشد. 

2_ دوم کسانی که رحمت خداوند را واسعه میدانند و از رحمت او پناهگاهی امن برای خود میسازند و آرامش را در محضر او احساس میکنند و محبت را از دریایی بی کران محبت او میدانند. 

3_ سوم کسانی که دوستی خداوند را میخواهند و شرطی برای دوستیشان ندارند و مست و شیدای او هستند و هرچه او میخواهد را مراد میدانند و ایننان در هیچ جایی آرام نیستند الا با وجود و ذکر حضرت حق، هیچ پناهی ندارند الا رضایت او، اصلا در قید و بند پناه و ترس و... نیستند فقط اوست که میداند و بس. 

و اینکه اگر میگوید عیسی و موسی و... محمد و علی و آل محمد علیه سلام دوستان من در میان شما هستند و رسالت هدایت شما به جانب من را دارند چون او خواسته مستانه خراب پیر طریقت میشوند و سر به زیرپای انبیا اللهی میشوند و خاک پایشان را سرمه چشمشان میکنند تا چشمانشان ببیند آنچه را در راه است. 

اما در این میان عده ای میگویند ما خود میرویم و نیازی به پیر و راهنمای راه نداریم و مقصد الله است، حال بنده هم بعد از این همه زیاده گویی عرض میکنم، نمیشود و این راه بیراهه است و خطا. 

بپرهیزید از وسوسه نفس و شیطان مسیر که جز سیاهی و تباهی مقصود و مقصدی ندارد. 

ما دیده ایم کسانی را که راه رفتند تا راه بیابند اما چنان در سیاه چاله های نفس و شیطان مسیر فرو رفتند که دیگر پاک شدنشان با کرام الکاتبن است. 

لذا بیپروا بگویم ای عاشقان و دوستاران حضرت دوست، مسیری روشنتر و نزدیکتر از مسیر مکتب انبیا و اولیا و  حضرت محمد مصطفی ص و اهل بیتش به دوستی خداوند نیست. 

التماس دعا 

پناهنده درگاه دوست که هر چه دارم از اوست.