بیا ای داور و حاکم که ما محکوم منهاییم .

سلام بر روان پاکتان

پنج شنبه رفتیم یه مجلسی و برای صفای روح با آنان هم صدا و هم سفره شدیم ، و آقا سید مهدی شروع کردند به غزل خوانی و وصف الله و امیرالمومنین ع و حضرت قائم عج و قلبم را صفا داد تا قفل زبانم باز شد و این حقیر نیز از دل نوشته هایم شروع کردم به مستی که یکباره متوجه شدم که دور سفره طریقت این مجلس سالکین به سماء صفا میکنند و با دل نوشته ای از حضرت امیر ع و حضرت صاحب عج پیمانه آخر را سر کشیدم و چنان مست شدم که سید مهدی وقتی ذکر الله مدد را ندا کرد از شوق وصل الله در زمین و آسمان جایی برایم پیدا نمیشد و آنقدر در اوج الوهیت غرق شده بودم که نفسم در گلویم جمع میشد و با هو یا هو مرا تاب میدادند انگار کودک گریزپایی شده بودم که به شوق دیدار آنچه آرزویش هست بیقراری میکند و از آنجا که بلند شدیم رفتیم امام زاده ای در آن حوالی و انجا نیز زبانم انگار از خودم نبود شروع کرد به بدمستی و ، حاشا قصه عشق گفتن ناآگاه چشمانم را که باز کردم دیدم عده ای درکنارم حقله زدند و هرکدام با طریقی با ربش چنگ دل می نوازد 

انگار زیاده گفتم ، شرمنده قصد توصیف زیبایی نزدیکی به صراط المستقیم هست نه خود ستایی این حقیر که مثقالی نیستم در ترازوی تراز اللهی . 

دعا کنید در این عشق همه به تعادل برسند تا این مجلس وصل همیشه سفره اش باز بماند . 

خداوندا این حقیر و دوستانش را و برادرش . . . ! را به آنچه ذاتت قائل است هدایت فرما که ما حتی در مسیر خانه ایمان که چندین سال است مسافرش هستیم سردر گمیم چه برسد به راهی که تو را میپوید . آمین 

حقیرسرتاپا نقص