فرادای سلوک

سلام به فرادای سلوک 

دعا در تنهایی بسیار مورد لطف قرار میگیرد ، البته نه اینکه گوشه نشین بودن عرف خوبیست . 

بعضی از انسانها در سیر رحمت الهی و اوج کرمش بدون خودآگاهی مشغول ارتباطی میشوند که در فرادای سلوک قرار میگیرند .  

این همان از خود بی خود شدن هست و اصلا خود آن حتی در این خلوت خودش را هم نمیبیند . 

ولی عده ای میخواهند از تنهایی به این مرحله برسند چطور ممکن است .  

آیا میشود که ما در شمارش عده ای که تعداد آن را نمیدانیم بخواهیم از آخر به اول شمارش کنیم ؟ در حالی که برای ما تعداد مجهول است و عدد آخری برایمان مشخص نیست و ما باید حتما از اول شمارش کنیم تا به عدد آخر برسیم . 

عزیزان یک شبه راه صد ساله را نمیتوان رفت چون امکان ندارد . 

شاید حالا بعضی ها عارف شوند و ایراد بگیرند ولی اگر کسی را در مقامی یافتی یا مسیر را طی کرده یا آنقدر صبور بوده و یا یکی از حسنات را آنقدر رعایت کرده خداوند در ازای عملش او را بالا برده و الا بدون عمل امکان پذیر نیست همان مثال شمارش جمعی که تعدادشان برای مان مجهول است و حتمی باید از اول بشماریم و به آخر برسیم . 

پس نتیجه گرفتیم که حداقل با خودمان روراست باشیم و ادعایی سیر و سلوکی را نکنیم که با ما میلیاردها کیلو متر معنوی فاصله دارد . 

لطف صادق باشید و به مثال افراد نادم نباشید که در گل مانده اند و  به گدایی درگاه سلطان رفتند و انشاالله که کرم سلطان را درک میکنند و دوباره مسیر را جسته و راه می افتند . 

حقیر سرتا پا نقص و عصیان  

پناهنده درگاه حق  

التماس دعا