سلام . . . چند روزی بود که اصلا حوصله نوشتن نداشتم و برای همین مدتی از محضر شما غایب بودم . . . حالا که دارم مینویسم تویه ماشینم و در حال مسافرت و دارم از دیار خودم برمیگردم به شهری که ساکن اونم . . . داشتم به این فکر میکردم که اگه دوری نبود آیا تاثیری تویه روابط انسانها به وجود
میامد . . یعنی زمان و مکان و فاصله ها چقدر انسانها را به مشکل میندازن و فهمیدم که ما تویه این دنیا هم مسافریم و باید همیشه آماده نقل مکان و زمان باشیم و نمیدونم این مسافرت فقط روبه جلو چقدر به نفع ما تمام میشه . . . و اگر این مسافرتها نبودند آیا ما راحت بودیم ؟ یا نه سفر انسان رو امیدوار به جایی بهتر میکنه ؟ نمیدونم آخه تویه سفر دنیوی امید به برگشت داری ولی تویه سفر آخرت امیدی به برگشت نیست . . . راستی با توام آره با تو ،آماده سفر هستی یا نه ؟ خداوندا ما در غفلت بودیم و خود را محیا نکردیم و امید به لطف تو داریم ما را مایوس نکن که تو صاحب بخشش بی کرانی . . . حقیرسر تا پا غفلت